Reproduction in marsupials: genus Macropus

De reproductie van buideldieren van het genus Macropus is een complex proces dat op bepaalde punten sterk afwijkt van de reproductieve strategie van de Eutheria. Een vrouwelijk dier kan namelijk een embryo dragen in haar baarmoeder, een jong in haar buidel en een ouder jong aan de voet. Dit is mogelijk door verschillende processen. Eerst en vooral laat de cyclus via een post-partum oestrus, een vroege nieuwe bevruchting toe. Via de diapauze wordt de ontwikkeling van de gevormde blastocyst stopgezet tot het moment dat de oudere broer of zus de buidel verlaat. Op dat moment kan de blastocyst verder ontwikkelen tot aan de partus. Na de partus kan het moederdier opnieuw bevrucht worden. Het pasgeboren jong is sterk onderontwikkeld en zuigt zich na de partus stevig vast op een bepaalde tepel in de buidel. Deze tepel zal een zeer energierijke melk produceren, terwijl de oudere broer of zus op dat moment nog steeds kan drinken van een andere tepel die een grotere hoeveelheid, minder energierijke melk produceert. Dit is natuurlijk een optimale situatie die in de praktijk zelden voorkomt door de invloed van externe factoren zoals buidelinfecties, vroegtijdige expulsies van het jong uit de buidel en nog andere pathologische processen. Verschillende technieken zoals superovulatie, kunstmatige inseminatie, ovum pick-up, in vitro fertilisatie en embryotransplantatie werden reeds onderzocht in het kader van behoud van species.
Meer en meer worden buideldieren ook in gevangenschap gehouden. Hier kunnen ze gemakkelijk overleven en bestaat dus een risico op grote populatietoename. Om dit te beperken worden verschillende medicamenteuze en chirurgische technieken onderzocht en op punt gesteld.