Abstract :
[nl] Zijn de rechten voortkomende uit de Wet van 30 juni 1994 betreffende het auteursrecht en de naburige rechten onderworpen aan een uitdovende verjaring, en welke? In antwoord op deze vraag, zelden behandeld door de Belgische rechtsleer, worden de volgende elementen naar voren geschoven: de exclusieve rechten van de auteur en de naburige rechthebbenden van een werk verjaren niet, in die zin dat de niet-uitoefening van deze rechten niet leidt tot de vroegtijdige beëindiging; zij blijven bestaan tot aan het einde van de termijn bepaald door de wet, hoewel het bestaan van een dergelijke toekenning in vraag kan gesteld worden wat betreft de morele rechten. De vordering tot het beëindigen van de schending van de exclusieve rechten verjaart evenmin, zelfs al is de ontvankelijkheid ervan afhankelijk van het bestaan van een actueel belang in hoofde van de eiser, en haar resultaat van de afwezigheid van rechtsmisbruik. Voor de rest, gelden verschillende verjaringstermijnen: de vordering van de beeldende kunstenaars op grond van het volgrecht is onderworpen aan een korte verjaringstermijn (art. 13 A.W.); deze betreffende de betaling van andere kosten voorzien in de wet zijn onderworpen aan de 10-jarige verjaring van de persoonlijke rechtsvorderingen (art. 2262bis, § 1 B.W.), zoals trouwens in principe ook de contractuele
vorderingen (idem en art. 1304 B.W.); de vordering tot schadevergoeding voor schade veroorzaakt door namaak is onderworpen aan de dubbele termijn inzake buitencontractuele aansprakelijkheid (art. 2262bis, § 2 en 3); tot slot, in geval van strafrechtelijke namaak, moet verwezen worden naar de voorafgaande titel van het Wetboek van Strafvordering, in aanvulling op twee specifieke oorzaken van schorsing.
[fr] Les prérogatives juridiques découlant de la loi du 30 juin 1994 relative au droit d’auteur et aux droits voisins sont-elles soumises à une prescription extinctive, et laquelle? En réponse à cette question, rarement envisagée par la doctrine belge, les propositions suivantes sont avancées: les droits exclusifs de l’auteur et des auxiliaires de la création sont imprescriptibles, en ce sens que le non-exercice de ces droits n’a pas pour effet d’en provoquer l’extinction anticipée; ils subsistent nécessairement jusqu’au terme qui leur est assigné par la loi, l’existence d’une telle assignation pouvant, au surplus, être mise en doute en ce qui concerne les droits moraux. L’action tendant à faire cesser l’atteinte aux droits exclusifs est également imprescriptible, encore que sa recevabilité soit subordonnée à la subsistance d’un intérêt actuel dans le chef du demandeur, et son aboutissement à l’absence d’abus de droit. Pour le reste, diverses qui tendent au paiement d’autres rémunérations prévues par la loi sont soumises à la prescription décennale des actions personnelles (article 2262bis, alinéa 1er, du Code civil), comme d’ailleurs en principe les actions contractuelles (idem et article 1304 du Code civil); l’action en réparation du dommage causé par des actes de contrefaçon obéit au double délai prévu en matière de responsabilité quasi délictuelle (article 2262bis, alinéas 2 et 3); enfin, en cas de contrefaçon pénale, il convient de se référer au titre préliminaire du Code d’instruction criminelle, outre deux causes spécifiques de suspension.
